کم‌رویی حس خجالت یا دلهره‌ای است که برخی افراد هنگام نزدیک شدن به دیگران یا نزدیک شدن دیگران به خود همواره احساس می‌کنند. کم‌رویی واکنش به ترس است و تحقیقات نشان می‌دهد که علی‌رغم وجود نوروبیولوژی کم‌رویی (مجموعه رفتاری که توسط مدار مشخصی از سلول‌های عصبی در مغز تنظیم می‌شود) این خصیصه تحت تأثیر شدید شیوه‌های تربیتی والدین و تجربه‌های زندگی است.
عامل کم‌رویی چیست؟
کم‌رویی حاصل چند ویژگی کلیدی است: خودآگاهی، خودمشغولی منفی، عزت‌نفس پایین و ترس از قضاوت و طرد شدن. افراد خجالتی معمولاً مقایسه‌های اجتماعی غیرواقعی انجام و خود را در برابر برون‌گراترین و سرزنده‌ترین افراد قرار می‌دهند. باور این موضوع که دیگران به‌طور مستمر ارزیابی منفی از آنها دارند باعث می‌شود افراد خجالتی فرصت‌های تازه اجتماعی را رها کنند که این به‌نوبه خود، از بهبود مهارت‌های اجتماعی آنان جلوگیری می‌کند.
آیا کم‌رویی ذاتی است؟
کم‌رویی چند مشخصه اصلی دارد، خودآگاهی بیش‌ازحد، خودارزیابی منفی و خود مشغولی منفی که این ویژگی‌ها شامل خودپنداری هستند. ازآنجایی‌که خودپنداری تقریباً در 18 ماهگی به وجود می‌آید، می‌توان این‌طور استدلال کرد که افراد ذاتاً کم‌رو به دنیا نمی‌آید. حدود 20 درصد کودکان با خلق‌وخوی بسیار واکنشی چشم به جهان می‌گشایند اما این موضوع به‌منزله خجالتی بودن یا ناتوانی آنها برای تغییر رفتارشان نیست.
چه عواملی باعث کم‌رویی در کودکان می‌شوند؟
کم‌رویی هم تحت تأثیر نیروهای بیولوژیکی است و هم نیروهای محیطی. نوزادان با خلق‌وخوهای متفاوت به دنیا میآیند و آنهایی که خلق‌وخوی فوق‌العاده حساس دارند احتمالاً خجالتی خواهند شد. بااین‌حال، والدین حامی و مهربان قادرند مانع از پرورش کم‌رویی و اضطراب اجتماعی در فرزندان خود شوند.
چه عواملی باعث کم‌رویی در نوجوانان می‌شوند؟
ازآنجایی‌که نوجوانان باید از عهده شرایط جدید، از کلاس‌های درس و روابط دوستی گرفته تا بلوغ برآیند، احتمال تشدید کم‌رویی در دوران نوجوانی وجود دارد. آنها ممکن است از شرمساری، طرد شدن یا شناخته شدن به‌صورت کامل هراس داشته باشند. والدین قادرند نوجوانان را ترغیب به تفکر درباره چگونگی واکنششان، در صورت غیر مرتبط بودن این ترس‌ها نمانید، سپس به آنها در تمرین پرورش این رفتارها و مهارت‌ها کمک کنند.
چه تفاوتی میان کم‌رویی و درون‌گرایی وجود دارد؟
کم‌رویی با درون‌گرایی متفاوت است. افراد درون‌گرا هنگام تنهایی احساس پرانرژی بودن می‌کنند، درحالی‌که افراد خجالتی اغلب تمایل به برقراری ارتباط با دیگران دارند اما نمی‌دانند چگونه اضطراب و ترس از قضاوت منفی ناشی از تعاملات انسانی را تحمل کنند یا اساساً تحمل این موارد را ندارند. گرایش آنها به درون‌گرایی به‌منظور رصد رفتار و کاستی‌های ملموسشان ممکن است آنها را از برقراری روابط باز دارد.
کم‌رویی در فرهنگ‌های مختلف چه تفاوتی دارد؟
ارزش‌های فرهنگی اکتسابی کودکان از والدین خود و جامعه بزرگ‌تر گرایش‌های اجتماعی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. حدود 40 تا 50 درصد بزرگ‌سالان آمریکایی خود را خجالتی می‌دانند، درحالی‌که 30 درصد بزرگ‌سالان در اسرائیل و 60 درصد ژاپنی‌ها چنین اعتقادی دارند. سبک فرهنگی سرزنش و ستایش احتمالاً در این تفاوت‌های فرهنگی نقش دارند.
چگونگی غلبه بر کم‌رویی
افراد کم‌رو قادرند چالش‌های فرهنگی خود را، بدون تغییر حس هویت، بررسی کنند. محققان دریافته‌اند، اذعان به کم‌رویی و تلاش برای آزادسازی خود از احساس خودآگاهی اغلب بهترین کاری است که افراد می‌توانند انجام دهند.
تعدادی از استراتژی‌های مشخص قادر به تقویت اعتماد اجتماعی هستند. افراد خجالتی به‌جای اجتناب از رویدادهای اجتماعی می‌توانند این رویدادها را از قبل زمان‌بندی کنند و زودتر از موعد، مهارت‌های اجتماعی خود را تمرین کنند. آنها می‌توانند چند پرسش و موضوع برای گفت‌وگو آماده کنند و قبل از مشارکت، با رصد کردن بحث، موقعیت خود را دریابند. آنها همچنین می‌توانند به‌جای تصور اجتناب‌ناپذیر بودن بروز واکنش منفی، برای تغییر ذهنیت خود تلاش کنند و منتظر خروجی مثبت باشند.
چگونه می‌توانم این‌قدر خجالتی نباشم؟
آمادگی برای موقعیتی اجتماعی می‌تواند تمرکز فرد را از روی آنچه ممکن است اشتباه انجام شود به سمت آنچه ممکن است درست پیش برود تغییر دهد. سؤالاتی را پرسش از دیگران و ماجراهایی را که دوست دارید به اشتراک بگذارید آماده کنید. روی نقاط اشتراک احتمالی خود تمرکز کنید. همچنین کنجکاوی درباره دیگران و تعدیل خودانتقادی ممکن است کمک‌کننده باشند.
آیا می‌توانم از پس کم‌رویی برآیم؟
کم‌رویی به‌خودی‌خود از بین نمی‌رود. افراد خجالتی در صورتی موفق می‌شوند که به خجالتی بودن خود اذعان داشته باشند و آن را درک کنند، سپس بر اساس آن خودآگاهی عمل نمایند. آنها می‌دانند گفت‌وگوهای کوچک ممکن است به‌صورت طبیعی رخ ندهند، بنابراین از قبل برنامه‌ریزی می‌کنند، سؤالات و داستان‌ها را با خود مرور می‌کنند و زوتر به محل قرار می‌روند تا در محیط جدید احساس راحتی کنند.
چگونه می‌توانم به فرزند خود کمک کنم تا برون‌گراتر باشد؟
والدین می‌توانند بدون اینکه کودکان خجالتی خود را وادار کنند تا شخص دیگری باشند، به آنها در پرورش روابط دوستانه کمک کنند. ازآنجایی‌که روابط دوستانه حول فعالیتی مشترک شکل می‌گیرد، والدین می‌توانند شور و اشتیاق فرزند خود را تقویت کنند. آنها همچنین می‌توانند مهارت‌های اجتماعی اولیه مانند برقرار تماس چشمی، لبخند زدن، صحبت کردن به‌صورت شفاف و سؤالات «چه» و «چگونه» را به کودکانشان آموزش دهند.
ملاقات با خویشتن